Stąd też obce było mu zawołanie z pieśni powstania listopadowego- „Powstań Polsko- dziś Twój triumf albo zgon”.
Twórczość pisarska Dmowskiego była bardzo rozległa i wielostronna. Obejmowała co najmniej trzy obszary: formowanie ideologii narodowej, kwestie związane z polską polityką zagraniczną i problemy odnoszące się do przyszłości europejskiej cywilizacji.
Przez cały okres dwudziestolecia międzywojennego Roman Dmowski pozostawał niekwestionowanym autorytetem dla różnych nurtów polskiego obozu narodowego. Jednak na początku lat 30. jego osoba znajdowała coraz mniej zrozumienia wśród niektórych młodych narodowych radykałów. Oczekiwali, że stanie się on rzeczywistym wodzem, który potrafi porwać masy. Nie rozumieli polityki Dmowskiego, jego osobowości i wielkości.
Wieloletni prezes Stronnictwa Narodowego, Tadeusz Bielecki, trafnie zwrócił uwagę, że polska idea narodowa jest bardziej postawą wobec życia i jego spraw, jednostek wobec narodu, bardziej szkołą politycznego myślenia niż sztywną doktryną społeczno-polityczną, którą można zamknąć w gotowych i wszystko rozwiązujących formułkach.
W końcu lipca 2014 r. Sejm RP, z inicjatywy posłów Solidarnej Polski, podjął uchwałę upamiętniającą Dmowskiego:
„W 150. rocznicę urodzin oraz 75 rocznicę śmierci Romana Dmowskiego Sejm Rzeczypospolitej Polskiej wyraża najwyższe uznanie dla dorobku i działalności twórcy i przywódcy ruchu narodowego, którego zaangażowanie w obronę niepodległości Polski na arenie międzynarodowej przyczyniło się do odbudowania Państwa Polskiego. Sejm Rzeczypospolitej oddaje hołd wybitnemu mężowi stanu, sygnatariuszowi Traktatu Wersalskiego, ministrowi spraw zagranicznych, który dobrze przysłużył się Ojczyźnie”.
Za uchwałą głosowało 381 posłów, wstrzymało się 18 posłów. Przeciw było 30 posłów z Twojego Ruchu (Palikota), 8 z SLD i 2 niezależnych.
dr Krzysztof Kawęcki
historyk, wiceprezes Prawicy Rzeczypospolitej